تبادل حلقه بین عروس و داماد یک سنت دیرینه است و برخی قدمت آن را زمان مصر باستان می‌دانند، البته استفاده از چنین حلقه‌های نمادین در بسیاری از فرهنگ‌های سراسر جهان شناخته شده است. حلقه‌های مرسوم در زمان مصر باستان بسیار شبیه حلقه‌های امروزی بودند. حلقه‌های ازدواج در مکان‌های مختلف دنیا معانی متفاوتی نیز دارند و در برخی موارد به عنوان طلسم و یا به عنوان تعهد فرد به دیگری مورد استفاده قرار می‌گیرند. حلقه عروسی در هر مذهب و کشوری متفاوت بوده و برخی از حلقه‌ها نماد قرارداد حقوقی ازدواج و برخی نماد عشق واقعی هستند.
بر اساس کتیبه‌های کشف شده از مصر باستان قدمت این حلقه‌های نمادین بیش از ۳۰۰۰ سال است. این مدارک نشان می‌دهد که زوج‌ها از حلقه‌های پهن بافته شده از کنف یا نی استفاده می‌کردند، اما بعدها به دلیل اینکه از این مواد نمی‌توانستند در دراز مدت استفاده کنند در نتیجه حلقه‌ها را با چرم (حلقه ازدواج چرم)(حلقه چرم)(انگشتر چرم)، استخوان یا عاج می‌ساختند.
به عقیده گذشتگان، هرچه این مواد سازنده گران قیمت‌تر بودند بیانگر عشق بیشتر نیز بودند. در واقع حلقه‌های نمادین در مصر باستان نماد تعهد بی‌پایان و عشق ابدی بین زن و شوهر بود. البته حلقه‌های نمادین امروزی نیز بیانگر چنین پیامی هستند.
مصریان اولین افرادی بودند که اغلب حلقه‌ها را از پارچه یا چرم تهیه می‌کردند. بعد از آن حلقه‌های حکاکی شده و مهر مانند مرسوم شدند که به عنوان امضا شخصی توسط یونانی‌ها و رومی‌ها استفاده شد و بر روی آنها با توجه به موقعیت مورد استفاده اشکال مختلفی حکاکی می‌شد. یک نوع از این حکاکی که در روم مرسوم بود حکاکی صورت زن و مرد بود که بعدها با ورود مسیحیت به این سرزمین، نقش حضرت عیسی(ع) نیز به صورت زن و مرد افزوده شد.
خیلی مقاله خوب و جالبی بود واقعا …